Önemli bir uyarı: Bütün müslümanların tüm günahları af olunsun diye dua edilemez

Şevberî “Tecrid haşiyetir-ramli el-kebir”inde(1) şu açıklamada bulunmuştur: “İbn Abdusselâm ‘Âmalî’ eserinde bir de Gazali erkek ve kadın mü’minlerin tüm günahları af olunsun ve cehenneme girmesinler şeklinde dua etmenin kesinlikle haram kılındığını kabul etmişlerdir. Çünkü Allâh’ın ve Allâh’ın Resulünün (sallallâhu aleyhi ve sellem) bildirmesi, müminlerin içlerinde cehheneme girecek kimselerin bulunacağını kesin ifade ettiğini kabul ederiz…”

Bu duada (bütün müslümanların tüm günahlarının af olunmasını dilemekte) nassları red etme vardır. Nassları red etmek ise İmam Nesefinin meşhur olan akidesinde dediği gibi küfürdür. İmam Ebu Cefer et-Tahâvî ise şöyle demiştir:“ Azap görülmeyeceğinden emin olmak (Allâh’ın tüm günahkar müslümanları af edeceğine inanmak) ve ümit kesmek (Allâh’ın günahkar olan tüm müslümanlara azap vereceğine inanmak) milletten (İslâm milletinden) çıkarır”

Allâh’ın hiç bir günahkara azap vermeyeceğine inanmak, dalalete saplanmış olan mürcie fırkasının akidesidir (inancıdır) ki bu fırka küfre girmiş olan ehl-i ehvâ’dandır(2). Küfre girmelerinin sebebi ise şöyle demeleridir: “Müslüman olmakla birlikte hiç bir günah zarar vermez nasıl ki kafir olmakla birlikte hasene (iyilik) yarar vermiyorsa”

Bu yaptıkları kıyas bozuktur. Evet gayr-i müslim olan bir kimse ne kadar iyilik yapsa ahirette bundan yararlanamaz. Ancak gayr-i müslim olan kimse Hadis-i şerifte bildirildiği gibi yaptığı iyiliklerinin karşılığını bu dünyada alır. Ahirette ise nasslardan anlaşılacağı gibi gayr-i mü’min, Allâh’ın rahmetinden ve affından yoksundur. Dolayısyla böylesi için Allâh’tan af veya rahmet dilenemez. Küfür üzerinde ölen birisi için Allâh’tan af dileyen kimse sanki diyor ki“Yâ Allâh Kur’anda, kendisini af etmeyeceksin diye bildirdiğin kimseyi sen yine de af et” Bu tür sözlerden Allâh’a sığınırız.

Bu zikrettiklerimizden anlaşılır ki efendimiz Ebu Bekir’e (radıyallâhu anhu) atfedilen bir söz vardır ki kesinlikle aslı yoktur. Uydurulmuş olarak efendimiz Ebu Bekir’e (radıyallâhu anhu) atfedilir ki şöyle demiş: “Yâ Allâh benim vücudumu öyle büyük kıl kı ve beni cehennem girdir ki benden başkası giremesin”

Efendimiz Ebu Bekir (radıyallâhu anhu) bu sözü söyledi diye nakleden kimse şer’i nassları reddeden, Dine muhalefet eden bir sözü güzel bulmuş olur. Böylecede ilimdeki seviyesi belli olur, yani gerçek ilim adamı olmadığı belli olur.

Bu zamanımızda ilim adamı olarak ön plana geçirilen kimi insanlardan bu uydurulmuş sözü duymak, doğrusu hayret edilecek bir durumdur.

Efendimiz Ebu Bekir (radıyallâhu anhu) gelmiş geçmiş ve gelecek olan evliya insanların en üstünür yani Peygamberlerden (aleyhimussâlâtu vesselâm) sonra insanların en üstünüdür. Böyle olan bir zat, nasıl olurda Allâh’a karşı edepsizlik edip de Dine aykırı olan böyle bir sözü söyleyebilsin?! Evliya olan kullar Peygamberlerden (aleyhimussâlâtu vesselâm) sonra Allâh’a ve şeriatine karşı en edepli olan insanlardır.

O halde Dini yalanlayan tüm sözlerden Allâh’ın meczup olmayan evliya kullarını tenzih ederiz. Ancak Allâh sevgisinden dolayı kendinden geçip de ne dediğinin farkında olmayan mezcup bir Evliya, Dine aykırı bir söz söylediği zaman ona günah yazılmaz çünkü kendsinde değil. Yani onun hüküm açısından durumu, aklını kaybetmiş mecnun olan insanın durumu gibidir. Mecnun olan insan için sorumluluk yoktur ona günah yazılmaz. Buna rağmen kendinden geçmiş olan mezcup olan bir Evliyadan Dine aykırı bir söz duyulursa ona karşı çıkılmalıdır, sakit kalınmamalıdır.

Duada Müslümanlar için af dilemeye gelince, yani “Yâ Allâh erkek ve kadın olan mü’minleri af eyle” şeklinde dua etmek şu şekilde anlaşılmaldır: “Yâ Allâh mü’minlerden kimilerinin tüm günahlarını af et, kimilerinin de bazı günahlarını af et”

Şu halde “Yâ Allâh erkek ve kadın olan mü’minleri af eyle” şeklinde dua etmek bütün mü’minlerin tüm günahlarının af olunmasını dilemek anlamında değildir.

Bir hadis-i şerifte mealen şöyle geçmektedir: “Kim erkek ve kadın olan mü’minler için (Allâh’tan) af dilerse onların adedi kadar hasene kazanır.”


(1) Ravdut-tâlib şerhinin hamişi, c.1, s.256
(2) Ehl-i ehva yani Ehl-i Sünnetten sapmış olanlar, iki kısma ayrılırlar. Onlardan kimileri itikat ile ilgili olarak ortaya getirdikleri kötü bidat ile küfre girmeyip sadece günaha girmişlerdir. Kimileri de itikat ile ilgili olarak ortaya getirdikleri kötü bidat ile küfre girmişlerdir. Dolayısıyla murcie fırkası gibi küfrü gerektirecek kötü bidat sahibi olanlar tekfir edilirler, müslümanlardan sayılamazlar.